உனக்கான கவிதை இது...!

உனக்காக நான் எழுதும்
உள்ளக் குமுறல்கள்...
படித்தவரின் பாராட்டைப்
பெற்று விடுகின்றன...
நீயோ...
பாராமுகத்துடன் நழுவுகிறாய்...
பார்! பார்...!
உன்னில் இருந்து வெளிப்படும்
வார்த்தைகளுக்காய்...
உள்ளம் காத்திருப்பில்!
அதுவரைக்கும்
என் வார்த்தைகள்
வளர்ந்து கொண்டேயிருக்கும்!

போதை எதிர்ப்பு ?

இன்று உலக போதை எதிர்ப்பு தினமாம்!
நான் இதை
கடைப்பிடிக்கப் போவதில்லை!
கன்னத்தில் குழிவிழ
பூவிதழ் புன்னகையேந்தி...
கலகலப்பூட்டும்
அவளின் வெள்ளந்திச் சிரிப்பு...
என் மனசில் ஏற்றும் ஒரே போதை!
நான் ஏன் அதை எதிர்க்க வேண்டும்?

திருப்பமாவது... ஒண்ணாவது...!?

என் நம்பிக்கையை சிதைத்த நாயகர் இவர். அதற்காக இவருக்கு ஒரு தூற்றி!

அட இவருக்குத்தான் என்னவெல்லாம் தலைப்பு கொடுத்து கட்டுரை எழுத வேண்டியிருக்கிறது? திருப்பம் தரும் திருப்பட்டூர் ('தி’னாவுக்கு ‘தி’னா !?) தலையெழுத்தை மாற்றி அருளும் பிரம்மா!..... இப்படி சில பல கவர்ச்சிகர தலைப்பு கொடுத்து எழுதி...!!??

சென்ற வருடம் மார்ச் 14ல் இவரைப் போய் தரிசித்து மனக்குறை கொட்டி வந்தேன். கற் பிம்பமாய் சலனமற்று இருந்த இந்த பிரம்மா, அதே மஞ்சள் பொடி பூசி, ஆழ்ந்த மயக்கத்தில் கிடந்தார் போலும்!

தெய்வம் என்று உயரத்தில் வைத்திருக்கும் அவர் ஏமாற்றினாலும், மனித நிலையில் இருக்கும் நானோ எந்த மாற்றமுமின்றி இவரைப் பற்றி போற்றி எழுதினேன்...

படிக்க....

தலையெழுத்தை மாற்றியருள்பவர்!

நாளைக்கு குரு பெயர்ச்சியாம். இவுஹளுக்கு பெசல் பூசையெல்லாம் செய்யிதாவளாம்...! செய்தி வேற போட்டிருக்கு!

ஜூன் 13-ல் பிரம்மபுரீஸ்வரர் கோயிலில் குரு பெயர்ச்சி

பெரம்பலூர் பிரம்மபுரீஸ்வரர் கோயிலில் குரு பெயர்ச்சி விழா வெள்ளிக்கிழமை (ஜூன் 13) நடைபெறுகிறது.

குரு பகவான் மிதுன ராசியிலிருந்து கடக ராசிக்கு ஜூன் 13-ம் தேதி மாலை 5.57 மணிக்கு பெயர்ச்சி அடைகிறார். இந்த குரு பெயர்ச்சியை முன்னிட்டு மேஷம், ரிஷபம், கடகம், சிம்மம், துலாம், தனுசு, கும்பம் ஆகிய ராசிக்காரர்கள் பரிகாரம் செய்து கொள்ள கோயிலில் சிறப்பு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளது

---------------------------

அதாகப்பட்டது... குரு-பகவானுக்கு இவுஹ அதிதேவதையாம்! ஆவையினாலே... குருவுக்கு செய்யிற பூசையை எல்லாம் இவுஹளுக்குச் செய்யலாமாம்!

இப்டி ஒரு சங்கதியை அந்தக் காலத்துல சோசியக்காரப் பயலுவ... ஏற்படுத்தி வெச்சிட்டானுவ!

அந்தக் காலத்துல எல்லாம் எல்லா எடத்துலயும் நவகிரக சந்நிதி இருக்க வாய்ப்பிருந்துருக்காதுல்லா...! அதான்... எதுனா பரிகாரம்னு எவனாச்சும் போய் நின்னா.. இந்த சோசியக் காரனுவ... எலேய் அங்கிட்டு இந்த சிவங்கோயில் இருக்குல்லா... அங்கன போய் தச்சினாமூத்திக்கு அர்ச்சனய செஞ்சிட்டு வா... எல்லாம் சரியாப்போயிடும்னு... சொல்லி வெச்சிருப்பானுங்க...

ஏன்னா... குரு'பகவானு’க்கு அதிதேவதை, பிரத்யதிதேவதைன்னு தட்சிணாமூர்த்தியையும் (தென்முகக் கடவுள்) அதான்... இந்த பிரம்மாவையும் ஆக்கி வெச்சிருக்காங்க..

இந்த ஆளுக்கு... அதான் இந்த பிரம்மாவுக்கு மத்தவன் தலை எழுத்தை எழுதறதே வேலையாம்! ஆனா... இந்த கோயில் பிரம்மாவுக்கு தலை எழுத்தை மாத்தினதே நம்ம மாதிரி பேனா புடிச்சவன் எழுத்துதானோன்னு தோணுது!

ஆனா... சாதாரண மக்கள் இவ்ளோ தூரம் இவுரு மேல நம்பிக்கை வெச்சி கும்பிடப் போனா...  கல்லு மாதிரி அப்டியே இருக்குறாரே ஒழிய.. செயல் ஒண்ணுத்தையும் காணோம்! ஒரு வேளை நாம நம்பிக்கை வெச்சதுதான் தப்போ?

அப்டித்தான் தோணுது!

ஒரு கதை... சின்ன வயசில் கேட்டது....

ஒரு குரு. நன்றாக கதை பிரவசனம் செய்வார். ஒருநாள் அவருக்கு உடல் நலக் குறை. அவரால் எழுதிருக்க முடியவில்லை. ஆனால், கதை சொல்லப் போயாகணும்...

வேறு வழியில்லை. அப்போ ஒரு சீடன் ஆர்வமா வந்தான். குருவே இன்னிக்கு நான் போய் கதை சொல்றேன்னு!

சரின்னார் குரு.

அன்னிக்கு சொல்ல வேண்டிய கதையை பிரமாதமா இருந்து உருப் போட்டு, சொல்லிப் பாத்தான். எத்தனை பேர் கேட்பார்கள். எத்தனை பேர் நம்மை புகழ்வார்கள். ஆஹா.. பேஷ் பேஷ் எல்லாம் காதுல கேட்கும்....

இப்டி ஒரு கற்பனையில கதை நடக்கற கோயில் சந்நிதிக்கு போனான். அதிர்ச்சியும் பயமுமா கதை சொல்லி முடிச்சான்..  ஆச்ரமம் திரும்பினான்.

குரு கேட்டார்... என்ன? கதை சொன்னதுக்கு வரவேற்பு எப்டி?ன்னார்.

ஓ... நல்லாருந்தது. ஆனா கேட்டவாள்லாம் பிரம்மாவின் பாட்டிகளாச்சே!ன்னு குமுறிட்டு உள்ளே ஓடிட்டானாம்.

விவரம் புரிஞ்ச குரு சிரிச்சிட்டே, பய இன்னும் பக்குவப் படணும்னு யோசிச்சிட்டிருந்தாராம்.

அதென்னா... பிரம்மாவின் பாட்டிகள்!

பிரம்மாவுக்கு அப்பா விஷ்ணு. அதாவது... சயனத்தில் இருந்த விஷ்ணுவின் நாபிக் கமலத்தில் இருந்து பிரம்மா தோன்றினாராம். அந்த விஷ்ணு ஒருவாட்டி நரசிம்ம அவதாரம் எடுக்கயில... தூணைப் பிளந்து தோன்றினாராம். ஆகையினாலே... பிரம்மாவுக்கு பாட்டியானது அந்தத் தூணாம்.

இந்த சீடப் புள்ளையாண்டான் சொன்ன கதையை அந்த சந்நிதில இருந்த தூண்கள்லாந்தான் கேட்டுதாம்... ரொம்ப சமத்காரத்துடனே சீடன் சொன்னான். குரு கேட்டு சிரிச்சார்ன்னு ஒரு கதையை அவுத்து விடுவாங்க! 

இப்படியாக பாட்டி குணம் பேரனுக்கும் வரும்னு ஒரு சொலவடை நம்மூர் பக்கங்கள்ல இருக்கறதாலே... அந்த தூணுக்கு உள்ள குணமும் இந்த பிரம்மாவுக்கு வந்துட்டுதோன்னு சந்தேகமா இருக்கறதாலே....

யாருக்கும் நான் ரெக்கமெண்ட் செய்வதாக இல்லே! தலையெழுத்தை மாத்தி... திருப்பம் தந்து... விருப்பம் நிறைவேத்தி... அப்டி இப்டில்லாம் மாய்மால வார்த்தை ஜாலத்தையெல்லாம் இட்டு நிரப்பவும் தயாராயில்லே!

அவர் மீது நான் வைத்த நம்பிக்கையைக் காப்பாத முடியாத ஒரே காரணத்தாலேயே... அதுவும்... அட.. இந்தப் பையன் நம்மள பத்தி என்னவெல்லாம் புகழ்ந்து எழுதியிருக்கான்... எப்டில்லாம் பாராட்டி போற்றியிருக்கான்.. ஆனா, நாம அவன் வேண்டுதலை நிறைவேத்த முடியலியேங்கிற இயலாமை உணர்ச்சியில் கழுத்தில் கிடக்கிற பூமாலையையே சுருக்கு போட்டுக் கொண்டு இவுஹ தொங்கிவிடலாம்!

ஏற்கெனவே - பூலோகத்திலே உனக்கு கோயிலே இருக்கப்படாது; வழிபாடுல்லாம் இருக்கப்படாதுன்னு துர்வாச சாபமும், சிவபெருமான் சாபமும் சேர்ந்து தொரத்தறதுனாலே.... அதையும் மீறி ஏதோ ஓரிரண்டு இடங்கள்லே இப்டி தனியா உக்காந்து தியானம் தவம்னு இந்த பிரம்மா சந்நிதி கொண்டிருக்கறதாலே... அந்த சாபங்களையும் மீறி நம்ம சாப விமோசனத்துக்கு இந்த பிரம்மா கிட்டே நாம போய் முறையிடறதனாலே.... அட... ஒண்ணும் செய்யாம தேமேன்னு ரெண்டு கையையும் இறுக்கக் கட்டிட்டிருக்காரோன்னு தோணுது!

(பின் குறிப்பு:

*1: நம்ம மதத்துலதான் இப்டில்லாம் போற்றியோ தூற்றியோ சாற்றியோ பாடலும் வசனங்களும் கதைகளும் எழுத அனுமதி உண்டு. எத்தனையோ பெரியவர்கள் இதைச் செய்து காட்டி முன்னோடியாயிருக்கிறார்கள். நம்ம மனநிலைக்கு ஏத்தபடி சாமியைப் பேசுறதுக்கு உரிமையிருக்கற ஒரே காரணத்தாலேயே.... அந்த ஒன்றுக்காகவே.... அட... அதுக்காகவே நான் ஒரு ஹிந்துவாக இருப்பதில் பெருமைப் படுகிறேன். என்ன ஒரு சுதந்திரம்! என்ன ஒரு சனநாயகம்!

*2: இதற்காகத்தான் வைணவப் பெரியோர்கள், ஆலயங்களை பரிகாரக் கேந்திரங்களாக முன்னிறுத்தவில்லை. பக்தியை பேரம் பேசும் வியாபாரம் ஆக்கவில்லை!)

செல்ஃபோன் நெம்பர் தொலைந்த கதை!

விகடன் பிரசுரத்தின் பொறுப்பில் இருந்தபோது ஒரு நாள்...
கல்கியில் தொடர் ஒன்றை எழுதி வந்தார் கல்கி ராஜேந்திரன் சார். அப்போது கல்கி தனியாக பதிப்பகம் வைத்து புத்தக வெளியீட்டில் இறங்கியிருக்கவில்லை. எனவே அந்தத் தொடரை விகடன் பிரசுரத்தில் நூலாக்கி வெளியிடச் செய்யலாமே என்ற எண்ணத்தில் கல்கி ராஜேந்திரன் சாரை தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டேன். மிக மிக மென்மையானவர், நுணுக்கமான விஷயங்களையும் பொறுமையாக அணுகுபவர் அவர். என் மஞ்சரி இதழ் அனுபவங்களைச் சொல்லிக் கொண்டிருந்துவிட்டு, மெதுவாக அவரிடம் புத்தகம் பற்றி பேச்சுக் கொடுத்தேன். அப்போதுதான் அவர் "கல்கியிலேயே பிரசுரம் தொடங்கலாம் என்று யோசிக்கிறோம். நீங்கள் என்னிடம் கேட்டதற்கு நன்றி. அப்படி அந்த யோசனை எதுவும் சரிவரவில்லையானால், உங்களிடம் தொடர்பு கொள்கிறேன்... உங்கள் செல்ஃபோன் நம்பர் தாருங்கள்" என்றார்.
9444809108 - என செல்ஃபோன் எண்ணை அவரிடம் சொல்லிவிட்டு, வழக்கமாக என்னிடம் இருக்கும் துடுக்குத் தனத்துடன் சற்றே நீட்டி முழக்கினேன்.
சார்... இந்த நம்பரை நீங்க நினைவில் கொள்ள, நான் எல்லாரிடமும் சொல்வது போல் சொல்லட்டா...? - கேட்டேன்.
ம்.. சொல்லேன்! - என்றார்.
9444 - கோட்; நீங்க சதாபிஷேகம் காண (80) நான் நவக்கிரஹத்துக்கு (9) ஒரு அஷ்டோத்ரம் (108) பண்ணிக்கறேன்... - என்றேன்.
எப்படி எப்படி..? இன்னொரு தடவை சொல் - கேட்டார்.
எண்ணைச் சொல்லி மீண்டும் சொன்னேன்.
சற்றுப் பொரு. நல்லாயிருக்கே.. நீ சொல்றது. பேப்பர்ல அப்படியே குறிச்சு வெச்சுக்கறேன்... - என்றார்.
அவர் பேனா எடுத்து ஒரு துண்டுப் பேப்பரில் எழுதிக் கொள்வது என் மனக்கண்ணில் தெரிந்தது.
என் வயதை விட சுமார் அரை நூற்றாண்டு மூத்தவரான ராஜேந்திரன் சாருக்கு அநேகமாக அப்போதுதான் 80 வயது கடந்திருந்தது என்று நினைக்கிறேன். அதை அவரும் சிரித்துக் கொண்டே குறிப்பிட்டார். எனக்கு சதாபிஷேகம் கடந்தாச்சு... இருந்தாலும் ஒரு ஆசீர்வாதம் மாதிரி இருக்கு உன்னோட வார்த்தைகள். அதுக்காக நன்றி என்று சொல்லி வைத்துவிட்டார்.
2 வருடங்களுக்கு முன்னர் ராஜேந்திரன் சாரை அவர் வீட்டில் சந்தித்து, தினமணி சார்பில் ஒரு நிகழ்ச்சிக்கு அழைப்பிதழ் கொடுத்து வந்தேன். அப்போது மேற்சொன்ன சம்பவத்தை நினைவு கூர்ந்தேன். சிறிது நேரம் யோசித்து பின்னர் நினைவுக்குக் கொண்டு வந்தார்.

இந்தச் சம்பவத்தை இங்கே குறிப்பிடக் காரணம்... சென்ற மாதம் இந்த பிஎஸ்என்எல் செல்பேசி எண்ணை, நான் கோவை - சென்னை ரயிலில் பயணித்தபோது, மர்ம நபர் ஒருவர் ஆசைப்பட்டு எடுத்துச் சென்றுவிட்டார். இந்த எண்ணை என் சொந்த முயற்சியில் என் பெயரில் வாங்காமல், நண்பர் ஒருவர் 10 வருடங்களுக்கு முன்னர் வாங்கித் தந்ததால்... இதே எண்ணை மீண்டும் பெற நான் முயற்சி மேற்கொள்ளவில்லை. மேற்கண்ட 9444809108 எண்ணில் என்னை கடந்த ஒரு மாதமாகத் தொடர்பு கொண்டு, தொடர்பு கிடைக்காமல் என்னைத் திட்டித் தீர்த்த நண்பர்களுக்கு நினைவுபடுத்துவதற்காக இதனை இங்கே சொல்ல வேண்டியதாயிற்று!